Locatie: Koninklijke Schouwburg Den Haag, 2005
Theatervoorstelling
Terminal
Het stuk begint als Betty Lou aankomt in een terminal. Zij heeft besloten haar leven een andere wending te geven: ze verlangt naar een nieuwe start en wil afrekenen met het gevoel door anderen geleefd te worden. Om haar leven een nieuw begin te geven, heeft ze besloten een vliegtuig te pakken om vervolgens te reizen naar ‘het beloofde land’. Eenmaal op in de terminal ontmoet zij Alice. Zij blijkt het besluit – niet langer vast te zitten aan de regels van haar oude leven – al eens genomen te hebben. Alice heeft er echter bewust voor gekozen in de terminal te blijven en zich niet te conformeren aan het echte leven, d.w.z. het leven buiten de terminal Zij hoeft van zichzelf niet naar een volgende bestemming aangezien zij op deze plek geleerd heeft zichzelf te accepteren. Hier kan zij bewust nadenken over wie ze is en wat de volgende stap in haar leven zal zijn. Alice herkent het verlangen van Betty Lou wel, maar probeert met haar nuchtere en humoristische kijk op het leven Betty Lou in te laten zien dat zij veel te krampachtig bezig is haar oude leven achter zich te laten en een nieuw leven te beginnen. Deze levensinstelling van Alice verwart Betty Lou tijdens deze ontmoeting. Niet langer kan zij naar haar luisteren en ze vertrekt om het eerstvolgende vliegtuig naar ‘het beloofde land’ te halen. Ze komt echter terug. Ze heeft haar vliegtuig gemist. De reden dat ze het vliegtuig gemist heeft? Betty Lou blijkt twee tickets te hebben en vraagt Alice om ook in te stappen. Zo’n beslissing maakt Alice echter niet zomaar; zij moet daarover nadenken.
Presentatie
Terminal wordt gesitueerd door een willekeurige route van projectiedoeken in een theater of locatie. De route bestaat uit een incheck gedeelte, een bar, een paspoortcontrole, een wachtruimte, een boarding gang en een bagage reclaim. Het publiek wordt door middel van een voice over gevraagd de aangegeven route van incheck naar de bagage reclaim, ruimte voor ruimte, te volgen. Het publiek krijgt bij het inchecken vluchtnummer 11.27 toegewezen en wordt gevraagd een koffer uit te zoeken. Het publiek wordt op deze manier medereiziger. Wanneer men bij de paspoort controle is aangekomen wordt van elke reiziger het ID gekopieerd waarna men door mag lopen naar de wachtruimte. Dit is de plek waar Betty Lou, Alice en de reizigers elkaar ontmoeten. Betty Lou is met de reizigers meegelopen en heeft besloten aan een nieuw leven te gaan beginnen en te reizen naar het beloofde land. Alice bevindt zich al een geruime tijd in de wachtruimte en is niet in staat om terug te gaan of om verder te reizen en aan het echte leven deel te nemen. Wanneer Betty Lou en de reizigers aangekomen zijn in de wachtruimte weet niemand precies wat er gaat gebeuren, uiteindelijk ontstaat er een conversatie tussen Betty Lou en Alice. Een conversatie over keuzes maken in het leven, over idealen, over angst en de vraag wie je nu eigenlijk bent. Telkens wordt de conversatie onderbroken door de voice over die verzoekt de reizigers voor de 11.27 in te stappen. Door de toevallige ontmoeting kan Betty Lou niet direct de 11.27 nemen en wordt Alice aan het twijfelen gebracht of ze wel of niet moet instappen. Het stuk eindigt ’officieel’ met een open einde, maar wordt wanneer het publiek geen keuze maakt de 11.27 te nemen, opnieuw gespeeld. Dit herhaalt zich tot dat de laatste reiziger een EIGEN keuze heeft gemaakt de 11.27, symbool voor het leven, te nemen.
Foto’s
Poster
Video
Pers
Credits
Producent – Noûs Theaterproducties
Tekst – Caroline Jane Prugh
Vertaling en regie – Jorinde Keesmaat
Video – Douwe Dijkstra
Acteurs – Esther Ephraim, Laura Branderhorst
